Televisieprogramma Pointer bevraagt CROW over plastic in menggranulaat
Bij de aanleg van wandelpaden wordt regelmatig gekozen om menggranulaat te gebruiken, een hernieuwde grondstof gemaakt van bouwpuin. Dit menggranulaat bevat plastic. Het KRO-NCRV televisieprogramma Pointer onderzocht hoeveel plastic er in menggranulaat mag zitten en bevroeg CROW-kenniswerker Mark van der Sluys.
Aanleiding van het onderzoek was de zorg van diverse organisaties, waaronder Plastic Soup Foundation, over plastic wat in de natuur terecht komt wanneer wandelpaden worden aangelegd met menggranulaat. Pointer bezocht daarop diverse natuurgebieden en sprak met opdrachtgevers, aannemers en puinbrekers. CROW werd als onafhankelijke, objectieve partij bevraagd over dit onderwerp.
Menggranulaat wordt gebruikt als stabiele basis (fundering) voor verhardingen in de vorm van asfalt, klinkers en tegels. Ook een combinatie van menggranulaat met daar bovenop grit, split en/of schelpen komt regelmatig voor. Met name in nieuwbouwwijken zie je menggranulaat vaak terug als bouwweg of als ondergrond voor een tijdelijk depot voor het opslaan van bouwmaterialen.
Normen menggranulaat
Van der Sluys legde uit hoeveel nevenbestanddelen en verontreinigingen (o.a. plastic) er in menggranulaat mag zitten en wie die norm heeft vastgesteld. “Menggranulaat moet volgens wet- en regelgeving een mengsel zijn van gebroken betonpuin en gebroken metselpuin. Daarmee is het een recyclingproduct. In dit recyclingproduct mag tot 1% gips en niet-steenachtig materiaal zitten. Bij dit laatste moet je denken aan metalen, kunststoffen en dergelijke. Daarnaast mag in menggranulaat ten hoogste 0,1% verteerbaar organisch materiaal zitten, bijvoorbeeld hout, touw, papier, plantenresten en dergelijke.”
Paritair vastgesteld
De genoemde percentages zijn gezamenlijk door opdrachtgevers, aannemers, brancheverenigingen en overheden vastgesteld. Van der Sluys licht toe dat het lastig is om deze normen aan te scherpen. “Als er bij het slopen van gebouwen nog intensiever grondstoffen worden gescheiden en als de puinbreekinstallaties uitgerust zijn op het nog verder sorteren van grondstoffen dan zou dit mogelijk kunnen zijn. Maar dit brengt natuurlijk wel de nodige kosten met zich mee. Bovendien zijn deze normen breed vastgelegd in internationale wet- en regelgeving, beoordelingsrichtlijnen en procescertificaten. Hierdoor kunnen deze normen niet ‘zo maar even’ wat scherper neergezet worden.”
De normen zijn terug te vinden in de Standaard RAW Bepalingen. Deze in Nederland paritair vastgestelde eisen zijn gepromoveerd tot Europese norm en zijn vervolgens in Nederland weer wettelijk vastgesteld.
Bekjk de aflevering van Pointer over kunststof in menggranulaat.
