Hoe om te gaan met extreme reistijd bij storingen?
Onderstaande tekst kwam ik tegen in mijn zoektocht naar ondersteuning in een discussie met een aannemer over de grote hoeveelheid reistijd die deze (in onze optiek) opvoert voor het verhelpen en oplossen van storingen in de drukriolering binnen de gemeentegrens van de betreffende gemeente.
Alleen maar uren
Een post voor ter beschikking stellen heeft altijd de eenheid ‘uur’. Het ter beschikking stellen gebeurt dus ook altijd per uur. RAW geeft daar in hoofdstuk 61, paragraaf 17, artikel 01 informatie over:
“Uitsluitend de uren dat de werknemers en materieel werkelijk ter beschikking van de directie zijn geweest, worden verrekend. Reisuren en dergelijke komen derhalve niet voor verrekening in aanmerking. De kosten voor reisuren, reiskosten, sociale lasten, arbeidsvoorwaarden, gereedschap en renteverlies worden geacht te zijn begrepen in de prijs per eenheid.
Voor zover het bestek niet anders vermeldt, worden de kosten van brandstof en bediening, alsmede de kosten van aan- en afvoer van het materieel, geacht te zijn begrepen in de prijs per eenheid.”
In het RAW bestek dat we voor de betreffende gemeente hebben opgesteld hebben wij een aantal posten opgenomen voor het op afroep beschikbaar stellen van een monteur die de storingen die worden gemeld op komt lossen. Deze meldingen kunnen via telefoontjes van burgers, gemeentemedewerkers of vanuit een geautomatiseerd systeem doorgemeld worden.
Voor het beschikbaar houden van een storingsdienst, het monitoren van het geautomatiseerde systeem (een telemetriehoofdpost) zijn aparte besteksposten opgenomen.
Het punt waar we tegenaan lopen:
De aannemer onderbouwd zijn uren verantwoording voor een aantal storingen met de benodigde tijd om naar de locatie te rijden. Met name wanneer deze niet binnen de gemeente aanwezig is.
Onze visie:
De reistijd zou aldus ons niet meer mogen zijn dan de tijd die binnen de gemeentegrens benodigd is. Eigenlijk zou die gezien de aard van de bestekspost helemaal niet gerekend hoeven te worden. En speelt alleen de tijd die op de locatie wordt gebruikt om de storing op te lossen.
M.G.M Nas
Freek,
Uit je tekst begrijp ik dat de aannemer uren opvoert voor het reizen van de woonplaats / standplaats monteur naar de locatie en dat jullie de reistijd willen betalen vanaf de gemeentegrens tot aan de locatie van de storing. Helaas geef je niet aan welke bestekposten en mogelijke bepalingen in het bestek zijn opgenomen waarmee de aannemer wel / niet rekening moest houden.
Ik kan dus niet beoordelen of de aannemer wel of geen rekening had moeten houden met reistijden, maar een oplossing die je kunt gebruiken om de onderbouwing van de uren enigzins te benaderen is om gebruik te maken met google maps. Je weet de locatie van de storing, je weet de standplaats van de monteur en dan kun je met google maps redelijk bepalen wat de reistijd is. Bij extreme overschrijding vna bepaalde reistijden moet je dan in discussie gaan met de aannemer waarom de reistijd veel langer is dan dat google maps aangeeft.
Ik ben momenteel als adviseur contractzaken bij een onderhoudscontract van Rijkswaterstaat werkzaam waar de Opdrachtnemer ook verantwoordlijk is voor het oplossen van storingen. Wil je weten hoe dat in verschillende contract eisen is opgenomen, neem dat gerust eens contact met me op.
Succes
Ron Reijnders
Dit is een vaker voorkomende vraag.
Om de term “extreme“ te gebruiken zou ik niet meteen in mee willen gaan.
N.m.m. zijn het gewoon kosten.
- De aannemer / inschrijver had hier vragen over kunnen stellen
- De opsteller van het bestek had hier ook bij stil kunnen staan.
Het is namelijk een nogal voor de hand liggende vraag.
Naar de Standaard verwijzen is mij wat te kort door de bocht.
In mijn beleving wordt met de reiskosten in de Standaard bedoeld. Zeg maar de reiskosten van en naar huis of naar de zaak die zijn gelegen tussen 16:00 in de middags en 07:00 in de ochtend.
Dat is namelijk de gebruikelijke methodiek om uurtarieven vast te stellen op basis van 8 uur werk per dag. Maar het gaat hier niet om 8 uur werk.
Reiskosten die zijn gelegen tussen ‘07:00 en 16:00’ zijn oncalculeerbaar.
RAW (en rechters) gaan er van uit dat een RAW-bestek eenvoudig en met weinig risico’s gecalculeerd kan worden.
Ik zou niet weten hoe je deze kosten van aan- en afvoer in een uurtarief zou kunnen vertalen waarbij dat ook nog kostenhomogeen is (dat is het namelijk per definitie nooit).
Ik ben daarom uit billijkheid van mening dat alleen de aanvoerrit voorzover die om 7.00 gedaan kan zijn voor rekening van aannemer komt. (of idem einde van de dag). Is de klus midden op de dag dan is n.m.m. aan- én afvoer ook tbs-uren.
Al het andere is in mijn optiek in te dienen als urenwerk.
Als men dat niet wilde, had men aan- en afvoer als productiekosten in “keer” in het bestek moeten opnemen. Dat zie je best wel eens.
Of op een andere wijze dit oncalculeerbaar probleem moeten oplossen tot calculeerbaar.
Blijft in mijn ogen slechts 1 vraag over:
Komen deze mensen van verder weg dan mensen van een gemiddelde concurrent? In dat geval zou je dat miniverschilaspect kunnen uitonderhandelen.
Ik denk dat je geen bewijs hebt dat de concurrent dat wel in zijn tarief had zitten.
Mocht dat toch zo zijn dan heeft men geen eenduidig bestek geschreven voor dit aspect.